مقطعة
لغتنامه دهخدا
مقطعة. [ م َ طَ ع َ ] (ع اِ) الصوم مقطعة للنکاح ؛ یعنی روزه مانع آرامش با زن و سبب قطع آن است . (منتهی الارب )؛ روزه مانع جماع است و سبب قطع آن . (ناظم الاطباء). گویند: الهجر مقطعة للود؛ یعنی هجران موجب قطع دوستی است . (از اقرب الموارد). || محل قطع. (از اقرب الموارد).
