مقعبللغتنامه دهخدامقعبل . [ م ُ ق َ ب َ ] (ع ص ) رجل مقعبل القدمین ؛ مرد سخت دور گذارنده پیش پای را از همدیگر در رفتار. (منتهی الارب ). مردی که در رفتن پیش پایها را از هم سخت دور می گذارد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
