مقلموت
لغتنامه دهخدا
مقلموت . [ م َ ق َ م َ ] (اِخ ) صورت تحریف شده ٔ ملک الموت . عزرائیل . فرشته ای که مأمور گرفتن جان از تن آدمی است :
کای مقلموت من نه مَهْسَتیَم
من یکی زال پیر محنتیم .
کای مقلموت من نه مَهْسَتیَم
من یکی زال پیر محنتیم .
سنائی (حدیقه چ مدرس رضوی ص 455).