مقنع
لغت‌نامه دهخدا
مقنع. [ م ُ ق َن ْ ن َ ] (اِخ ) هاشم بن حکیم یا حکیم بن عطا، صاحب ماه نخشب ، پیشوای سپید جامگان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
به زیبقی مقنع به احمقی کیال
به روز کوری صباح وشبروی جناب .
از مقنعه ماه غبغب تو
صد ماه مقنعم نموده .
چو خورشید آوازه ٔ او برآمد
همانگاه ماه مقنع فروشد.
برده مهش به مقنع عیدی و چاه سیم
آب چه مقنع و ماه مزورش .
اگر جای تو را بگرفت بدخواه
مقنع نیز داند ساختن ماه .
و رجوع به المقنع و حکیم بن عطا و سپیدجامگان و چاه نخشب و ماه نخشب شود.
به زیبقی مقنع به احمقی کیال
به روز کوری صباح وشبروی جناب .
خاقانی .
از مقنعه ماه غبغب تو
صد ماه مقنعم نموده .
خاقانی .
چو خورشید آوازه ٔ او برآمد
همانگاه ماه مقنع فروشد.
خاقانی .
برده مهش به مقنع عیدی و چاه سیم
آب چه مقنع و ماه مزورش .
خاقانی .
اگر جای تو را بگرفت بدخواه
مقنع نیز داند ساختن ماه .
نظامی .
و رجوع به المقنع و حکیم بن عطا و سپیدجامگان و چاه نخشب و ماه نخشب شود.
