ملاحاة

ملاحاة. [ م ُ ] (ع مص ) باهم خصومت و نزاع کردن و دشنام دادن . لِحاء. و در مثل است : من لاحاک فقد عاداک . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). منازعه کردن . (از اقرب الموارد): و کان بینه و بین اخیه ذی الرمة ملاحاة. (معجم الادباء ج 7 ص 254 از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).