ملاعنه
لغتنامه دهخدا
ملاعنه . [ م ُ ع َ ن َ ] (ع ص ) صیغه ٔ اسم مفعول از مفاعله است ، و تاء در آخر برای تأنیث است چراکه این لفظ در صفت لفظ جمع واقع است و لفظ جمع نزد نحویان حکم مؤنث دارد. (غیاث ) (آنندراج ). صیغه ٔ اسم مفعول مؤنث از ملاعنة. رجوع به ملاعنة و ملاعن شود.
