ملامت کش
لغتنامه دهخدا
ملامت کش . [ م َ م َ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) ملامت کشنده . تحمل کننده ٔ سرزنش . متحمل عتاب و مذمت :
ملامت کشانند مستان یار
سبکتر برد اشتر مست بار.
و رجوع به ترکیب ملامت کشیدن ذیل ملامت شود.
ملامت کشانند مستان یار
سبکتر برد اشتر مست بار.
سعدی (بوستان ).
و رجوع به ترکیب ملامت کشیدن ذیل ملامت شود.