ملبب
لغت‌نامه دهخدا
ملبب . [ م ُ ل َب ْ ب َ ] (ص ) به معنی لبالب و این لفظاز روی حقیقت غلط است مگر جانبی به صحت دارد لهذا جایز باشد چرا که ظریفان به وقت ظرافت الفاظ فارسی رابه وضع الفاظ عربی می تراشند چنانکه مرغن به معنی بسیار روغن دار و مششدر به معنی متحیر و بی خبر و مزلف به معنی معشوق صاحب زلف . (غیاث ) (آنندراج ). مأخوذ ازاختلاط پارسی با تازی ، پر و لبالب . (ناظم الاطباء).
