ملتمظلغتنامه دهخداملتمظ. [ م ُ ت َ م ِ ] (ع ص ) آنکه به زودی در دهان خود می اندازد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به التماظ شود.
