ملحاء

ملحاء. [ م َ ] (ع ص ، اِ) درخت برگ ریخته . || گوشت پشت از دوش تا سرین . || لشکر گران .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مؤنث املح . گویند: نعجة ملحاء؛میش سپید سیاهی آمیخته . || لیلة ملحاء؛ شبی که از ژاله و یا شبنم سپید باشد. (ناظم الاطباء).