ملعونة
لغت‌نامه دهخدا
ملعونة. [ م َ ن َ ] (ع ص ) مؤنث ملعون . (ناظم الاطباء). رجوع به ملعون و ماده ٔ بعد شود.
- الشجرةالملعونة ؛ درخت زقوم که درختی است در دوزخ . والشجرة الملعونه (فی القرآن )، بنی امیه . (ناظم الاطباء). الشجرة الملعونة در قول قرآن ، گویند درخت زقوم است که خورنده ٔ آن ملعون است و یا چیزی است که هرکه آن را چشد ناپسند دارد و لعنت کند. (از اقرب الموارد).
- الشجرةالملعونة ؛ درخت زقوم که درختی است در دوزخ . والشجرة الملعونه (فی القرآن )، بنی امیه . (ناظم الاطباء). الشجرة الملعونة در قول قرآن ، گویند درخت زقوم است که خورنده ٔ آن ملعون است و یا چیزی است که هرکه آن را چشد ناپسند دارد و لعنت کند. (از اقرب الموارد).
