ملقحة

ملقحة. [ م ُ ق ِ ح َ] (ع ص ) مفرد ملاقح . (منتهی الارب ). بادی که از ابر بارانهای سودمند فرود می آورد. (ناظم الاطباء). ریح ملقحة؛ باد که درخت را باردار کند و از ابر باران آرد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به ملاقح شود.