ملقمه
لغت‌نامه دهخدا
ملقمه . [ م َق َ م َ / م ِ ] (از ع ، اِ) آلیاژ جیوه با فلزات است . (فرهنگ اصطلاحات علمی ). مأخوذ از عربی «ملغمه »، ترکیبی از جیوه با فلزی دیگر .(از لاروس ). ملغمه . و رجوع به ملغمه و ذیل آن شود.
- ملقمه کردن ؛ روشی است برای استخراج طلا و نقره از کانیهای آنها به وسیله ٔ جیوه . از قرن شانزدهم تا نوزدهم مهمترین روش استخراج طلا بوده است . روش عمل چنین بوده است : کانی طلا و نقره را پس از آسیا کردن ، با جیوه به صورت مخلوط یکنواختی درمی آورند. طلا و نقره با جیوه به صورت ملقمه درمی آید و از ناخالصی جدا می شود. پس از آن به وسیله تقطیر ملقمه در ظرفهای آهنی مخصوص جیوه را از آن جدا می کنند تا طلا و نقره به صورت خالص درآید. (از فرهنگ اصطلاحات علمی ).
- ملقمه کردن ؛ روشی است برای استخراج طلا و نقره از کانیهای آنها به وسیله ٔ جیوه . از قرن شانزدهم تا نوزدهم مهمترین روش استخراج طلا بوده است . روش عمل چنین بوده است : کانی طلا و نقره را پس از آسیا کردن ، با جیوه به صورت مخلوط یکنواختی درمی آورند. طلا و نقره با جیوه به صورت ملقمه درمی آید و از ناخالصی جدا می شود. پس از آن به وسیله تقطیر ملقمه در ظرفهای آهنی مخصوص جیوه را از آن جدا می کنند تا طلا و نقره به صورت خالص درآید. (از فرهنگ اصطلاحات علمی ).
