ملمس
لغت‌نامه دهخدا
ملمس . [ م َ م َ ] (ع اِمص ) لمس . (اقرب الموارد) (المنجد). بساوش . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): قال الشیخ الرباطات هی کالاوتار، عصبانیة المرئی و الملمس ای شبیه بالعصب فی البیاض و هوالمرئی و لدونة القوام و هوالملمس . (بحرالجواهر).
- لطیف الملمس ؛ هموار. لغزان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- لین الملمس ؛ لغزنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و هو [ ای حجرالارمنی ] لین الملمس . (قانون شیخ الرئیس ابوعلی سینا، یادداشت ایضاً).
- ناعم (ناعمة) الملمس ؛ نرم به بساوش . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ذکیةالرائحة ناعمة المشم و الملمس . (ابن البیطار، یادداشت ایضاً).
|| (اِ) جای بسودن . (منتهی الارب ). جای سودن دست و تن و پوست . (ناظم الاطباء). موضع لمس . (اقرب الموارد). || تن و پوست . (منتهی الارب ).
- لطیف الملمس ؛ هموار. لغزان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- لین الملمس ؛ لغزنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و هو [ ای حجرالارمنی ] لین الملمس . (قانون شیخ الرئیس ابوعلی سینا، یادداشت ایضاً).
- ناعم (ناعمة) الملمس ؛ نرم به بساوش . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ذکیةالرائحة ناعمة المشم و الملمس . (ابن البیطار، یادداشت ایضاً).
|| (اِ) جای بسودن . (منتهی الارب ). جای سودن دست و تن و پوست . (ناظم الاطباء). موضع لمس . (اقرب الموارد). || تن و پوست . (منتهی الارب ).
