ملک افزای

ملک افزای . [ م ُ اَ ] (نف مرکب ) ملک افزاینده . که بر وسعت ونعمت مملکت بیفزاید. گسترش دهنده ٔ کشور :
افروخته دولت شه عالم رای
ملک افزای است و عدل گستر همه جای
زین دولت عدل گستر ملک افزای
چشم بد خلق دور داراد خدای .

امیرمعزی (دیوان چ اقبال ص 820).