ممتاز سمرقندی
لغت‌نامه دهخدا
ممتاز سمرقندی . [ م ُ زِ س َ م َ ق َ ] (اِخ ) ملا محمد عابد فرزند ملا محمد زاهد. از شاعران قرن یازدهم . هفت قلم را خوش می نوشته . از اوست :
یک عمر به ابنای جهان گردیدم
کافور زدم سردی ایشان چیدم
هر موی که بود بر تنم گشت سفید
چون صبح آخر به ریش خود خندیدم .
(از تذکره ٔ نصرآبادی ص 439 و فرهنگ سخنوران ).
یک عمر به ابنای جهان گردیدم
کافور زدم سردی ایشان چیدم
هر موی که بود بر تنم گشت سفید
چون صبح آخر به ریش خود خندیدم .
(از تذکره ٔ نصرآبادی ص 439 و فرهنگ سخنوران ).
