مناجاتی
لغتنامه دهخدا
مناجاتی . [ م ُ ] (ص نسبی ) آنکه مناجات کند. آنکه با خدای تعالی راز و نیاز کند :
مناجاتی خراباتی نگردد
که سر جسم تا جان فرق دارد.
رجوع به مناجات شود.
مناجاتی خراباتی نگردد
که سر جسم تا جان فرق دارد.
فروغی بسطامی .
رجوع به مناجات شود.