مناخیر
لغت‌نامه دهخدا
مناخیر. [ م َ ] (ع اِ) ج ِ مُنخور. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) || ج ِ منخر ، به معنی سوراخ بینی است . (غیاث ) (آنندراج ).
- مناخیر در ؛ کنایه از تخته ٔ کم عرض که بر کناره ٔ یک لخت ملصق کنند تا لخت دیگر به وقت بستن دروازه بر آن قرار گیرد. آن را بینی در گویند و مناخیر اگرچه صیغه ٔ جمع است ، لیکن در ترکیب با لفظ «در» به معنی واحد مستعمل می شود. (غیاث ) (آنندراج ).
- مناخیر در ؛ کنایه از تخته ٔ کم عرض که بر کناره ٔ یک لخت ملصق کنند تا لخت دیگر به وقت بستن دروازه بر آن قرار گیرد. آن را بینی در گویند و مناخیر اگرچه صیغه ٔ جمع است ، لیکن در ترکیب با لفظ «در» به معنی واحد مستعمل می شود. (غیاث ) (آنندراج ).
