منادی گاه
لغتنامه دهخدا
منادی گاه . [ م ُ دا / م ُ ] (اِ مرکب ) محل ندا زدن . جای جار زدن . جایی که به آوازبلند مطلبی را به آگاهی همگان برسانند :
بر منادی گاه کن این کار تو
بر سر راهی که باشد چارسو.
رجوع به مُنادی ̍ و مُنادی شود.
بر منادی گاه کن این کار تو
بر سر راهی که باشد چارسو.
مولوی (مثنوی چ نیکلسن ج 1 ص 23).
رجوع به مُنادی ̍ و مُنادی شود.