منافرة
لغتنامه دهخدا
منافرة. [ م ُ ف َ رَ ] (ع مص ) با کسی به فخر به حاکم شدن . (تاج المصادر بیهقی ). داوری کردن با هم در حسب و نسب یا در نازیدن با هم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مفاخره در حسب و نسب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
