منتهب
لغتنامه دهخدا
منتهب . [ م ُ ت َ هَِ ] (ع ص ) غارت کننده و غنیمت گیرنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آنکه می رباید و غارت می کند و به یغما می برد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || اسب چیره در رفتار. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به انتهاب شود.
