منتویلغتنامه دهخدامنتوی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) آهنگ کننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آنکه در سفر قصد اقامت در یک منزلی مانند کاروانسرا و جز آن را می نماید. (ناظم الاطباء). رجوع به انتواء شود.
