منزعلغتنامه دهخدامنزع . [ م ُ ن َزْ زَ ] (ع ص ) ثمام منزع ؛ گیاه برکنده . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). برکنده و گویند ثمام منزع . (از اقرب الموارد).