منسم

منسم . [ م َ س ِ ] (ع اِ) ناخن شتر. (دهار). سپل شتر و سپل شترمرغ . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). خف شتر. ج ، مناسم . (یادداشت مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد). || نشان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). علامت و گویند رأیت منسماً من الأمر اعرف به وجهه . (از اقرب الموارد). || راه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). طریق و گویند، قد استقام المنسم . (از اقرب الموارد). || روش و مذهب و جهت . و گویند من این منسمک ؛ ای وجهتک . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). مذهب و وجه . ج ، مناسم . (از اقرب الموارد).