منطادلغتنامه دهخدامنطاد. [ م ُ ] (ع ص ) بناء منطاد؛بنای بلند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || (اِ) قبه ٔ هوائی که به آسمان بالا رود. (المنجد) (از اقرب الموارد). بالن . بالون .
