منوح

منوح . [ م َ ] (ع ص ) ناقه که به زمستان شیر دهد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ماده شتری که به زمستان شیر میدهد. (ناظم الاطباء). ناقه که شیرش پس از سپری شدن شیر دیگر شتران ، باقی بماند و عبارت صحاح چنین است : ماده شتری که در زمستان پس از سپری شدن شیر دیگر شتران شیر دهد. (از اقرب الموارد).