منگو تیمور

منگو تیمور. [م ُ ت َ ] (اِخ ) از خاندان باتو و پسر برکای خان ، پادشاه خانات قبچاق (664 هَ . ق .). او مانند پدر آئین اسلام داشت و با الملک الظاهر بیبرس برای جدال و برانداختن اباقاخان همدست شد. طرح اتحاد آنان به خاطر دوستی دیرینه ای بود که ایلخانان با عیسویان صلیبی و ارامنه و امپراتور روم شرقی داشتند. رجوع به تاریخ مغول اقبال چ 2 ص 211 و تاریخ طبقات سلاطین اسلام ص 204 شود.