منیب

منیب . [ م ُ ] (ع اِ) باران جَود و نیکو بهاری . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). باران سودمند فراوان و نیکو بهاری . (ناظم الاطباء). || (ص ) بازگردنده به سوی حق و توبه کننده . (آنندراج ). بازگشت کننده به سوی خدا. (ناظم الاطباء). آنکه بهر چیزی باخدای گردد. (یادداشت مرحوم دهخدا) : فلما ذهب عن ابراهیم الروع و جأته البشری یجادلنا فی قوم لوط ان ابراهیم لحلیم اواه ٌ منیب . (قرآن 75/11 و74). || آنکه وکیل معین میکند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).