منیر
لغت‌نامه دهخدا
منیر. [ م ُ ن َی ْ ی َ ] (ع ص ) جامه ٔ دوپوده . یقال : ثوب منیر؛ ای منسوج علی نیرین . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) :
تا درکشد ابری که ز بلغار درآمد
کرباس منیر به سر کوه دماوند.
- منیر رازی ؛ نوعی پارچه ٔدوپوده از ری : و اما فی الخریف فالمنیر رازی و ملحم المروزی . (غرر اخبار ملوک الفرس ص 710).
|| پوست گنده و سطبر. (آنندراج ). پوست ستبر گنده . (ناظم الاطباء). جلد غلیظ. (از اقرب الموارد).
تا درکشد ابری که ز بلغار درآمد
کرباس منیر به سر کوه دماوند.
امیر معزی (دیوان ص 180).
- منیر رازی ؛ نوعی پارچه ٔدوپوده از ری : و اما فی الخریف فالمنیر رازی و ملحم المروزی . (غرر اخبار ملوک الفرس ص 710).
|| پوست گنده و سطبر. (آنندراج ). پوست ستبر گنده . (ناظم الاطباء). جلد غلیظ. (از اقرب الموارد).
