مهانة
لغتنامه دهخدا
مهانة. [م َ ن َ ] (ع مص ) مهانت . خوار گردیدن . (از منتهی الارب ). خوار و حقیر شدن . (از اقرب الموارد) (از تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ). || ضعیف و مسکین شدن . (از اقرب الموارد). || (اِمص ) رسوایی و خواری . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || سستی و ضعف . || سبک داشت . (ناظم الاطباء).
