مهاه
لغتنامه دهخدا
مهاه . [ م َ ] (ع اِمص ) تری و تازگی و طراوت و خوبی . (ناظم الاطباء). تری و تازگی و خوبی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). طراوت و حسن . (از اقرب الموارد). || (ص ) سیر و گردش نرم . (ناظم الاطباء). سیر نرم . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ).
