مهتلک

مهتلک . [ م ُ ت َ ل ِ ] (ع ص ) کسی که در طلب آب و علف می رود و راه گم می کند. (ناظم الاطباء). جوینده ٔ آب و علف که راه گم کرده باشد. (آنندراج ) (منتهی الارب ). || آنکه هیچ همّی ندارد جز آنکه مردم مهمان وی شوند و در منزل وی به مهمانی فرودآیند. (از ناظم الاطباء) . || آنکه هیچ همّی ندارد جز آنکه مردم او را مهمان کنند. (از اقرب الموارد)(از لسان العرب ). || آنکه قصد او نباشد برکاری و مردم ننگ کنند او را بر آن . (منتهی الارب ).