مهدةلغتنامه دهخدامهدة. [ م ُ دَ ] (ع اِ) زمین بلند یا زمین پست هموار نرم . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). زمین بلند یا زمین پست . (آنندراج ). زمین پست و هموار و نرم . ج ، مُهَد. (از اقرب الموارد). ج ، مِهَدة. (ناظم الاطباء).
