مواظبة

مواظبة. [ م ُ ظَ ب َ ] (ع مص ) پیوسته بودن بر کاری . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (آنندراج ). مواکظة. (تاج المصادر). مداومت کردن بر کاری . دایم بر یک کار بودن و همیشه کردن کاری و مداومت نمودن بر کاری . (غیاث ). بر کاری بایستادن . (تاج المصادر بیهقی ). || تیمار داشتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). تعهد کردن . || لازم گرفتن . (منتهی الارب ). و رجوع به مواظبت شود.