مواماءة
لغتنامه دهخدا
مواماءة. [ م ُ م َ ءَ ] (ع مص ) سازواری کردن با کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). موائمة. موامئة و موائمة دو واژه اند و یا مقلوب یکدیگرند. (از منتهی الارب ). لغتی است در موأمة. (از اقرب الموارد). و رجوع به موأمة شود.
