مورچه پی
لغت‌نامه دهخدا
مورچه پی . [ چ َ / چ ِ پ َ / پ ِ ] (ص مرکب ) ریش از بیخ زده . (ناظم الاطباء). مورچپه . مورچه په . شکلی از اشکال ریش . ریشی با مویهای کوتاه چون پای مورچه . ریش کوتاه و به اندازه ٔ پای مورچه بر گرد رخسار. ریش که اندکی برجای مانده و مازاد زده شده باشد. ریش کوتاه که همه موی آن به بالای پی موری باشد. (یادداشت مؤلف ).
- مورچه پی زدن ؛ چیدن ریش از بیخ . (ناظم الاطباء) (برهان ). موی ریش را به بلندی پی مور بر رخسار باقی گذاردن و مازاد آن را به مقراض چیدن . چیدن موی ریش از بیخ به مقراض . (آنندراج ). ماشین کردن ریش . با ماشین زدن ریش :
آورد به شکرلبش مورچه پی
جز مورچه پی زدن علاجیش نماند.
و رجوع به مورچپه شود.
- مورچه پی زدن ؛ چیدن ریش از بیخ . (ناظم الاطباء) (برهان ). موی ریش را به بلندی پی مور بر رخسار باقی گذاردن و مازاد آن را به مقراض چیدن . چیدن موی ریش از بیخ به مقراض . (آنندراج ). ماشین کردن ریش . با ماشین زدن ریش :
آورد به شکرلبش مورچه پی
جز مورچه پی زدن علاجیش نماند.
ظهوری ترشیزی .
و رجوع به مورچپه شود.
