مولش
لغت‌نامه دهخدا
مولش .[ ل ِ ] (اِمص ) مولیدن . || درنگ و تأخیر و تأنی . (ناظم الاطباء). درنگ . (لغت فرس اسدی ). تأخیر کردن . (از فرهنگ لغات شاهنامه ). درنگ و تأخیر و تأنی کردن در کارها باشد. (آنندراج ). درنگ کردن بوددر کارها. (فرهنگ اوبهی ). || اسم از مولیدن . آهسته کاری . دورسپوزی . دفعالوقت . مماطله . مغز. مغزش . مطل . دفع. مدافعت . (یادداشت مؤلف ) :
به کار دهر مولش گرچه بد نیست
ولی تأخیر کردن از خرد نیست .
همه مولش و رای چندین زدن
بدین نیشتر کام شیر آزدن
از آن بد که کردارهای کهن
همی یاد کرد آنکه داند سخن .
چنین گفت کاموس کاین رای نیست
بدین مولش اندر مرا پای نیست .
و رجوع به مولیدن شود.
به کار دهر مولش گرچه بد نیست
ولی تأخیر کردن از خرد نیست .
ابوشکور.
همه مولش و رای چندین زدن
بدین نیشتر کام شیر آزدن
از آن بد که کردارهای کهن
همی یاد کرد آنکه داند سخن .
فردوسی .
چنین گفت کاموس کاین رای نیست
بدین مولش اندر مرا پای نیست .
فردوسی .
و رجوع به مولیدن شود.
