موم دلی
لغت‌نامه دهخدا
موم دلی . [ دِ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت موم دل . نرم دلی و رقت قلب . (یادداشت مؤلف ). نرم دلی . (آنندراج ) :
چنان ز عشق کم آزار گشته ام طالب
که شیشه موم دلی یاد گیرد از سنگم .
و رجوع به موم دل شود.
چنان ز عشق کم آزار گشته ام طالب
که شیشه موم دلی یاد گیرد از سنگم .
طالب آملی (از آنندراج ).
و رجوع به موم دل شود.
