مؤاخذة

مؤاخذة. [ م ُ آ خ َ ذَ ] (ع مص ) گرفتن و عقوبت کردن کسی را به گناه او. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). کسی را به گناه گرفتن . (ترجمان القرآن جرجانی ص 96) (تاج المصادر بیهقی ). کسی را به گناه عقوبت کردن . (از اقرب الموارد). کسی را به گناه او بگرفتن . (المصادر زوزنی ). گرفت کردن وعقوبت کردن کسی را بر گناه و عامه این را به «واو»گویند (یعنی مواخذه ). گرفت کردن . (غیاث ) (آنندراج ).