مؤری
لغت‌نامه دهخدا
مؤری . [ م ُ ءَرْ ری ] (ع ص ) نعت فاعلی از تأریة. سازنده ٔ آریه یعنی اخیه برای چهارپایان . آنکه اخیه می سازد برای چهارپایان . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || سازنده ٔ آتشدان برای آتش . (از منتهی الارب ). || برافروزنده و بسیار مشتعل سازنده ٔ آتش . (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || ثابت گرداننده و استوارسازنده ٔ چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
