مؤصدة

مؤصدة. [ م ُءْ ص َ دَ ] (ع ص ) موصدة. سرپوشیده (سرپوچیده ). (از تفسیر ابوالفتوح رازی ج 10 ص 294) : والذین کفروا بآیاتنا هم اصحاب المشئمة،علیهم نار مؤصدة. (قرآن 19/90 و 20)؛ و آنان که کافر شدند به آیتهای ما ایشان یاران دست چپند بر ایشان آتش سرپوچیده است . (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 10 ص 294). || بسته شده . (از تفسیر ابوالفتوح رازی ج 10 ص 355) : ناراﷲالموقدة. التی تطلع علی الافئدة. انها علیهم مؤصدة فی عمد ممددة. (قرآن 6/104 تا 9)؛ آتش خدا برافروخته شده است . آن آتشی است که برآمد بر دلها بدرستی که آتش بر آنها بسته شده در ستونهای کشیده شده . (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 10 ص 355).