مؤنن
لغت‌نامه دهخدا
مؤنن . [ م ُ ءَن ْ ن ِ ] (ع ص ) در شگفت آورنده . (از منتهی الارب ). || (اصطلاح حدیث ) در اصطلاح محدثان حدیثی را نامند که راوی در اسناد خود بدین نحو روایت حدیث کند و بگوید که : حدثنا فلان أن ّ فلاناً قال کذا. و این نوع حدیث در کیفیت ملاقات و مجالست و سماع مانند حدیث معنعن باشد. (از کشاف اصطلاحات الفنون ).
