ترجمه مقاله

موکب داری

لغت‌نامه دهخدا

موکب داری . [ م َ / مُو ک ِ ] (حامص مرکب ) سرپرستی سواران و پیادگان که در التزام رکاب پادشاهند. جلوداری . (آنندراج ) :
به موکب داریش ناموس اکبر
خرامان گشته چون طاوس انور.

امیرخسرو (از آنندراج ).


رجوع به موکب شود.
ترجمه مقاله