مکاء

مکاء. [ م ُک ْ کا ] (ع اِ) شبان فریب و آن مرغی است . (دهار). شبان فریب . (زمخشری ). مرغی است . ج ، مکاکی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرغی کوچک که در باغها می خواند. (ناظم الاطباء). پرنده ای است سفید که در حجاز باشد و بسیار بانگ زند، و آن مأخوذ از مُکاء است . (از اقرب الموارد).