مکاتب
لغت‌نامه دهخدا
مکاتب . [ م ُ ت ِ ] (ع ص ) آن که با بنده ٔ خود قرارداد بندد که اگر بهای خود را بپردازد آزاد گردد. و اگر هر یک از آن دو را (یعنی مالک و بنده را) مُکاتِب یا مُکاتَب بگوئیم رواست زیرا هر یک از آن دو در معنی فاعل و مفعولند. (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط). و رجوع به ماده ٔ قبل شود.
