مکاشرت

مکاشرت . [ م ُ ش َ / ش ِ رَ ] (از ع ، مص ) در دو شاهد زیر به معنی دندان نمودن از خشم و آشکار ساختن دشمنی آمده است : ایلک فرصت امکان مجاهرت و مکاشرت نگاهداشت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 292). از تمرد سکان و مکاشرت سگان آن حدود... متأنف شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ، ایضاً ص 322). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.