مکاشرلغتنامه دهخدامکاشر. [ م ُ ش ِ ] (ع ص ) همسایه ٔ نزدیک . و گویند جاری مکاشری ؛ ای بحذائی کأنه یکاشرنی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). و رجوع به مُکاسِر شود.
