مکالحة
لغتنامه دهخدا
مکالحة. [ م ُ ل َ ح َ ] (ع مص ) سختی کردن با هم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || عدول ناکردن ماه از منزل خود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). عدول نکردن ماه از منزل خود بلکه پوشیده شدن در ابر. (از اقرب الموارد).
