مکبوبلغتنامه دهخدامکبوب . [ م َ ] (ع ص ) بر زمین افکنده . به روی بر زمین فروکوفته : زعیم آن مدابیر و عظیم آن مخاذیل را منکوب و مکبوب به دوزخ فرستاد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 321).
