مکبلغتنامه دهخدامکب . [ م ِ ک َب ب ] (ع ص ) آن که اکثر سرنگون باشد. مِکباب . (منتهی الارب ). کسی که بیشتر زمین را می نگرد و سرنگون باشد. (ناظم الاطباء). آن که بسیار بر زمین می نگرد. (از اقرب الموارد).
